ภาษากายพูดทุกอย่าง ชายสองคนเดินไปข้างหน้าถืออุปกรณ์มีส่วนร่วมในการสนทนา
เธอเดินตามหลังพวกเขาคนเดียวถืออุปกรณ์และถังออกซิเจนของเธอเอง พวกเขาไม่ได้ให้ยืมมือเธอหรือเสนอที่จะแบกรถถังให้เธอและสิ่งที่พูดคือที่ 91 พวกเขาไม่คิดว่าเธอต้องการการพิจารณาเป็นพิเศษ เธอเป็นหนึ่งในคนถ้าไรเฟนสตาห์ลเป็นคนอื่น ภาพของเธอในการสํารวจก้นมหาสมุทรนั้นไม่ธรรมดาโดยถือสัญญาว่าวัยชราสามารถจัดขึ้นได้อย่างไม่มีกําหนดที่อ่าว แต่แน่นอนว่า Riefenstahl ไม่ได้ใช้ชีวิตตามปกติและการกระทําที่จะกําหนดชื่อเสียงของเธอตลอดไปไม่ได้เกิดขึ้นในยุค 60 ของเธอ แต่ในยุค 30 ของเธอเมื่อเธอกํากับสารคดีสองเรื่องที่จะเชื่อมโยงกับอดอล์ฟฮิตเลอร์และพรรคนาซีของเขาเสมอ
“ชัยชนะของพินัยกรรม” (1934) เป็นภาพยนตร์เกี่ยวกับสภาคองเกรสพรรคนาซีในนูเรมเบิร์กเหตุการณ์ส่วนใหญ่จัดขึ้นเพื่อประโยชน์ของกล้องของเธอซึ่งแสดงให้เห็นว่าฮิตเลอร์พยักหน้าอย่างมั่นใจเห็นด้วยเมื่อกองทหารนาซีจํานวนมากเดินขบวนทบทวน สามปีต่อมาเธอกํากับ “โอลิมเปีย” สารคดีเกี่ยวกับเบอร์ลินโอลิมเปีย
เหล่านี้โดยความยินยอมทั่วไปสองสารคดีที่ดีที่สุดที่เคยทํา แต่เนื่องจากพวกเขาสะท้อนให้เห็นถึงอุดมการณ์ของการเคลื่อนไหวมหึมาพวกเขาจึงตั้งคําถามคลาสสิกเกี่ยวกับการประกวดระหว่างศิลปะและศีลธรรม: มีสิ่งเช่นศิลปะที่บริสุทธิ์หรือศิลปะทั้งหมดแถลงการณ์ทางการเมืองหรือไม่? สารคดีเรื่องนี้โดย Ray Muller ทําขึ้นด้วยข้อตกลงของ Riefenstahl หากไม่ได้ให้ความร่วมมือที่มีความสุขของเธอเสมอไป เขาสร้างอาชีพของเธอใหม่เริ่มต้นด้วยการเกิดขึ้นของเธอในฐานะดาราและผู้กํากับของ “ภาพยนตร์ภูเขา” ชาวเยอรมันซึ่งเป็นแนวปลายทศวรรษที่ 1920 ที่ยกย่องลัทธิวีรกรรมในอุดมคติด้วยเรื่องราวของการผจญภัยในเทือกเขาแอลป์เยอรมันฮิตเลอร์เห็นภาพยนตร์ภูเขาของเธอและเห็นได้ชัดว่ากลายเป็นแฟน (มีข่าวลือถาวร แต่ไม่เคยมีหลักฐานใด ๆ ว่าเขากลายเป็นคนรักของเธอ)เขาจ้างเธอให้สร้างหนังสั้นเกี่ยวกับการชุมนุมของนาซีในปี 1933 จากนั้นสารคดีที่ยอดเยี่ยมของเธอเกี่ยวกับเหตุการณ์นูเรมเบิร์กรีเฟนสตาห์ลเจ็บปวดมากที่ยืนยันว่าเธอไม่เคยเป็นสมาชิกของพรรคนาซี ตําแหน่งของเธอคือเธอเป็นศิลปินทํางานในสุญญากาศ โศกนาฏกรรมในอาชีพของเธอจากมุมมองของเธอคือ “ชัยชนะของเจตจํานง” และ “โอลิมเปีย” ได้รับชื่อเสียงดังกล่าวและได้รับการระบุอย่างใกล้ชิดกับลัทธินาซีว่าเธอไม่สามารถจบภาพยนตร์เรื่องอื่นได้ มีสารคดีอื่น ๆ เกี่ยวกับการชุมนุมของนาซี แต่ไม่มีใครจําคนอื่นได้ มีแต่เธอเพราะมันอร่อยมาก
”ชีวิตที่น่ากลัวที่ยอดเยี่ยมของ Leni Riefenstahl” ไม่มั่นใจในเหตุผลในตัวเองตลอดชีวิตของเธอ
และอาจทําให้เธอตั้งคําถามในกล้องอย่างแข็งขัน เธอปฏิเสธไม่ได้ เธอได้ซ้อมมาหลายปีแล้วด้วยคําอธิบายและเหตุผลที่ซับซ้อนสําหรับพฤติกรรมของเธอ ไม่มีการกล่าวถึงในภาพยนตร์เรื่องการต่อต้านชาวยิวของเธอเธอชี้ให้เห็น เธอไม่รู้จนกระทั่งหลังสงครามเกี่ยวกับนโยบายการฆ่าล้างเผ่าพันธุ์ของฮิตเลอร์ต่อชาวยิว เธอเป็นศิลปินที่ไร้เดียงสาไม่ซับซ้อนเกี่ยวกับการเมืองแยกตัวออกจากเจ้าหน้าที่พรรคนาซียกเว้นฮิตเลอร์เพื่อนของเธอ – แต่ไม่ใช่เพื่อนสนิท เธอกังวลกับภาพเท่านั้นไม่ใช่ความคิดและอื่น ๆ แต่มีการชี้ให้เห็นว่าการไม่มีลัทธิต่อต้านชาวยิวใน “ชัยชนะของพินัยกรรม” ดูเหมือนการคํานวณ การยกเว้นลวดลายกลางของสุนทรพจน์สาธารณะเกือบทั้งหมดของฮิตเลอร์ต้องเป็นการตัดสินใจอย่างจงใจที่จะทําให้ภาพยนตร์มีประสิทธิภาพมากขึ้นในฐานะโฆษณาชวนเชื่อ ไม่ใช่เรื่องง่ายสําหรับมืออาชีพด้านภาพยนตร์ที่ทํางานในเบอร์ลินที่จะไม่ทราบถึงการหายตัวไปของชาวยิวทุกคนในอุตสาหกรรมภาพยนตร์
ในภาพยนตร์เรื่องนี้ Riefenstahl มีส่วนร่วมในการอภิปรายบนหน้าจอกับ Muller จากนั้นก็ถูกพบเห็นเยี่ยมชมสถานที่ของ 1938 Olympiad กับสมาชิกที่รอดชีวิตของทีมงานภาพยนตร์ของเธอ พวกเขาพูดถึงภาพที่มีชื่อเสียงของพวกเขาตั้งแต่เทคนิคทางอากาศไปจนถึงแนวคิดในการขุดหลุมสําหรับกล้องเพื่อให้นักกีฬาสามารถลอยผ่านผู้ชมได้ ภาพจากภาพยนตร์เป็นเครื่องเตือนใจว่าสวยงามและมีประสิทธิภาพเพียงใดและเรารู้สึกถึงความหลงใหลที่แท้จริงของ Riefenstahl ในการสร้างภาพยนตร์ แต่มีช่วงเวลาที่ตรงไปตรงมาเมื่อเธอไม่ทราบถึงกล้องเมื่อเธอแบ่งปันความเงียบเล็กน้อยกับสหายเก่าของเธอซึ่งในขณะที่ไม่แช่งแนะนํามิติที่เธอไม่เต็มใจที่จะเห็น
ความประทับใจยังคงอยู่หลังจากภาพยนตร์เรื่องนี้จบลงว่าถ้าฮิตเลอร์ชนะ Leni Riefenstahl จะไม่เร็วนักที่จะอยู่ห่างจากเขา การป้องกันทางศีลธรรมหลังสงครามของเธอขึ้นอยู่กับเทคนิค ไม่ต้องสงสัยเลยว่าในบรรยากาศของการพิจารณาคดีนูเรมเบิร์กเธอไม่กระตือรือร้นที่จะเผชิญกับความเชื่อมั่นหรือการลงโทษในฐานะอาชญากรสงครามแต่แดกดันถ้าเธอสารภาพและสละความคิดที่อ่อนเยาว์ของเธอเธออาจมีอาชีพที่กระตือรือร้นมากขึ้น มันเป็นการป้องกันตัวที่ไม่น่าเชื่อถือและเข้าใจยากของเธอที่ยังคงสาปแช่งเธอ
ภาพยนตร์เรื่องนี้น่าสนใจในหลาย ๆ ด้าน: เป็นเรื่องราวของชีวิตที่ไม่ธรรมดาเป็นการฟื้นฟูอาชีพของหนึ่งในศิลปินภาพยนตร์ที่ยิ่งใหญ่ที่สุดเป็นบันทึกการถกเถียงทางอุดมการณ์เป็นภาพของหญิงชราที่น่าทึ่ง หัวใจของมันคือคําถามของจิตวิญญาณและจุดประสงค์ของศิลปะ ศิลปะสามารถแยกออกจากบริบทได้หรือไม่? ปิรามิดถูกสร้างขึ้นด้วยค่าใช้จ่ายของชีวิตของทาสนับพันนับไม่ถ้วน วันนี้เราจําพวกเขาได้ไหม? การตายของพวกเขาลดอนุสรณ์สถานที่พวกเขาสร้างขึ้นหรือไม่? ภาวะที่กลืนไม่เข้าคายไม่ออกอย่างหนึ่งของ Leni Riefenstahl ชีวิตที่ยอดเยี่ยมและน่ากลัวคือมันนานมากแล้ว มันจะง่ายกว่ามากที่จะศึกษาภาพยนตร์โดยที่ไม่ต้องจัดการกับผู้หญิงที่ไม่สํานึกผิด
